Co wiemy o toaście
Karnawał, to czas zabawy i radości, to czas kiedy organizowane są spotkania towarzyskie i różne uroczystości rodzinne takie jak: wesela, jubileusze. Zazwyczaj podczas tego typu wydarzeń na stole pojawia się alkohol, a co za tym idzie wznoszone są toasty, zwane też wiwatami. Co na ten temat wiemy? Czy znamy zasady jakie obowiązują podczas wznoszenia toastów?
Toast to krótka przemowa, która zawiera życzenia dla konkretnej osoby lub grupy osób. Może być w formie tradycyjnej lub w formie anegdoty, albo krótkiej piosenki, czy też przyśpiewki. Po toaście następuje wypicie alkoholu.
Toasty, znane są w kulturze od czasów starożytnych. Niemal wszystkie minione cywilizacje, znały sposoby otrzymywania alkoholu, który wykorzystywały do różnych celów, w tym do obrzędowego wznoszenia toastów. Grecy i Rzymianie wznosili toasty na cześć bogów. Z szacunkiem wspominając swoich przodków, wychylali kielichy wina, wcześniej wylewając część alkoholu na ziemię. Toasty wznosili też Wikingowie. Alkohol spożywany podczas biesiady ułatwiał zawieranie i zacieśnianie społecznych więzi. Same toasty od początku miały na celu uhonorowanie kogoś. Toasty znane są na całym świecie. Sposób ich wznoszenia różni się w zależności od kraju. Podobno mistrzami toastów są Gruzini. W Polsce tosty znane są dopiero od XV wieku, najbardziej upowszechniły się za czasów króla Zygmunta I Starego. Obecnie toasty okolicznościowe, zwane też wiwatami, to tradycyjny element niemal każdej imprezy i przyjęcia. Nie każdy jednak wie, jak je wznosić zgodnie zasadami savoir-vivre. Bo właśnie te wszystkie zasady i reguły, sprawiają, że wiwaty są pięknym i wzniosłym momentem, a nie tylko hasłem do wypicia alkoholu.
Toasty powinno się wznosić winem albo szampanem. Wznoszenie toastów wódką jest mało eleganckie. Pierwszy toast zazwyczaj powinien wznieść gospodarz przyjęcia, albo ktoś wyznaczony przez gospodarza, prowadzący biesiadę, np. drużba weselny, czy starosta. Inni goście mogą wznosić toasty później. Niegrzecznie jest zwracać na siebie uwagę stukając w kieliszek. Lepiej będzie, kiedy mówca wstanie i poprosi o uwagę. Przed wygłoszeniem toastu należy sprawdzić, czy goście mają napełnione kieliszki. Mowa nie powinna być zbyt długa, żeby nie zanudzić gości. Najlepiej przygotować się do tego wystąpienia wcześniej. Podczas mówienia nie powinno się trzymać kieliszka w ręku, dopiero po mowie wszyscy powinni wznieść kielichy. Jeśli ktoś jest abstynentem może kieliszek napełnić sokiem lub wodą. Pozostali goście nie muszą wstawać, podczas gdy ktoś wygłasza toast, chyba że mówca wyraźnie o to poprosi. Osoba na cześć, której wznoszony jest toast nie powinna stać, ani też pić „za siebie”, ale po toaście może podziękować za wzniesiony toast.
Najczęściej wypowiadanym toastem jest życzenie ,,na zdrowie/ za zdrowie” lub po prostu ,,zdrowie”, na przykład: „na zdrowie solenizanta!” ,,za zdrowie Państwa Młodych!”, ,,Wasze zdrowie!”. Częstym toastem też są słowa ,,niech się darzy!” .
A oto przykłady najczęściej śpiewanych przyśpiewek zachęcających do wzniesienia kieliszków.
Gorzka wódka, gorzka wódka,
trzeba ją osłodzić.
Młody młodą pocałuje,
nie będzie nam szkodzić.
————————————
Gorzka wódka gorzka wódka,
Nie będziemy pili,
bo nam dzisiaj państwo młodzi,
jej nie osłodzili.
————————————–
Nie pijemy wódki, nie pijemy wódki
pocałunek był za krótki!
Nie pijemy wcale, nie pijemy wcale,
całowali się niedbale!
————————————–
A teraz idziemy na jednego,
a teraz idziemy wódkę pić! X2
I rym cym cym, i hop sa sa
idziemy do stołów w podskokach,
i tra la la, orkiestra gra,
idziemy pić toast do dna! x3
————————————————
A kto się w …(wymienia się kolejne miesiące) urodził
ma wstać, ma wstać, ma wstać!
Ma wziąć do ręki kielich swój
i wypić, aż do dna.
Jak żeś wypił to se nalej,
a butelkę podaj dalej.
Jak żeś wypił to se nalej,
a butelkę podaj dalej.
———————————–
To co my śpiewamy, to tylko do śmiechu
teraz by się zdało wypić po kielichu.
————————————
Śpiwać darmo boli gardło
trza poliwać, trza poliwać,
bedziem śpiwać.
———————————-
Co wypijem, to dla nas,
bo za sto lat nie będzie nas.
