Zielone Świątki – święto tradycji, zieleni i ludowej mądrości

„Na Zielone Świątki maimy wszystkie zakątki”, „Około Zielonych Świątek, to najlepszy wziątek”, „Ustroił się jak wół na Zielone Świątki” – te dawne przysłowia przypominają, jak ważne miejsce w polskiej tradycji zajmuje święto Zesłania Ducha Świętego, potocznie nazywane Zielonymi Świątkami. To jedno z najstarszych świąt kościelnych, a jednocześnie czas pełen symboliki, obrzędów i ludowych zwyczajów.

W wielu regionach Polski Zielone Świątki obchodzono wyjątkowo uroczyście. Domy i obejścia ozdabiano zielonymi gałązkami lipy, brzozy, tatarakiem oraz kwiatami – zwyczaj ten nazywano majeniem. Wierzono, że zieleń chroni przed złem, zwłaszcza przed czarownicami, które według dawnych wierzeń były wtedy szczególnie groźne dla ludzi i zwierząt. Gałązki lipy miały moc ochronną, a tatarak odstraszał złe moce.

W niektórych wsiach do dziś przetrwał piękny zwyczaj zakładania bydłu wieńców na głowę – znak radości, urodzaju i błogosławieństwa. O tym właśnie opowiadała mi mamusia, wspominając, jak stroiło się krowy na Zielone Świątki. W naszym domu nieodłącznym elementem tego święta było również pieczenie pierogów z kaszy jaglanej z miętą – proste, wiejskie danie, które smakowało wyjątkowo właśnie tego dnia.

Na Lubelszczyźnie wiele z tych zwyczajów jest nadal żywo pielęgnowanych. W miejscowościach takich jak Samary, czy Batorz wciąż można zobaczyć umajone domy, zielone płoty i przydrożne kapliczki przystrojone świeżą zielenią.

Zielone Świątki to nie tylko ważne święto religijne, ale i piękne świadectwo naszej kultury, w której przyroda, wiara i codzienne życie od wieków splatają się w jedno.